Kurşunî Renkte Bir Ölüm

Bizim oralarda ölünün arkasından
Öyle kötü şeyle konuşulmaz derler...


Şimdi bir ırmak gibi yatağını,
Genişletti ve akıp gitti buralardan
Ne önüne set çekebildim
Ne de dur diyebildim...
Kursağıma düğümlenen acını
Ne de ben oradan çıkabildim.

Akşam kokan aydınlıklarımda
Son demimi yaşadı bu adam
Ve kalbimde bir karıncalanma başladı
Hissedemediğim tenimdi yanlızlık
Nefes bir duman gibi çıkmak ister
Punaradan...

Ardıç agacının dallarına ölüm konardı
Öterdi kimsenin anlayamadığı bir sesle
Ve ölüm avcıları kovarlardı onları
Uçardı ölüm, gider başka dala konardı
Ne yapsan imkansızdı...
Hele birde ölümü öldürmeyi dene...

Kurşuni bir renğe bulanırdı geceleri
Oturur ateşin yanışını seyrederdi ölüm
Kediler ona eşlik ederdi soğuk kış geceleri
Bazen kediler uyur ölüm uyumazdı
Ateşin çatı sıcağında.
Uyumaz beni de uyutmazdı...

İşte böyle anlarda yokluğuna isyan ederdim
Yüzüne söylemedıklerimi arkana söylerdim
Ama aklımda tek bir söz kalırdı eski sözlerden
Ölünün arkasına kötü konuşulmaz...
Benim acılarımın ağrısı kalbe vururken
Ölüm karşıma geçer tesbih çekerdi keyfinden

Ve ben bu katil ölümün beni öldüreceğini bilip
Şiirlerimle kanıtlar yazardım ortalığa...
Bazen eskiden bana söylediğin bir tebessüm
Isıtırdı içimi, koca şöminenin ısıtamadığı
Ve ölüm çıkardı her nereye baksam
Görmemislikten gelirdim ama nafile...

Uyuyamazdım uzun kış geceleri
Birlikte çektirdiğimiz ölüme bakardım
Pardon resimlere bakardım...
Dağıtırdım evi, incik cincik ederdim.
Bazen ölümü taşkâleye alıp alay ederdim.
Derdim; bana bakma topla şunları...

Ve gündüzleri cıkardım ormana
Ağaç yontardım kabuklarından
Ve aklım tabut gelir kaçardım oradan...
Kaçarken ayağim takılır taşa düşerim yere
Ölümden bir okkalı tokat yerim enseme
Beni terbiye edecek bir ustaydı sanki.,

Karammole gelmiş bir kurşun gibi
Yüreğime isabet etmişti bu ölüm korkusu...
Hep aklımdaydı azrail...
Düşünüyordum acaba nereye kurdu pusu
Yanımda ölüm kıs kıs gülüyordu
Ha bu gün ha yarın diyordu.

Bazen kuzusu alınmış koyun gibi meliyordum
Senin elimden alınışına...
O soyka adama kaçışına
Paraya mülke aldanışına
Neyse annem ögretti bunu
Ölenin arkasından kötü konuşulmaz