Kurtlar Vadisi

I
iki duman arasından çıkardım beni
ellerimi sana açsam biliyorum, boğulurum
su desem akmaz yıkamaz bu bedeni
ben ne zaman susasam, anlamıma mahkumum
eğer varsa bir yumruk içimden doğru bana
ve çürük bir meyvenin bir kurdu kadarsa bu
anlatamıyorsam bu çırpınışı yaşar sandığım doğaya
yitirir giderim ardımca başka bir meyve sahiplenir bu kurdu

içimde beni yaşatan kocaman bir ağaç var
ve her meyvesinde doymak bilmeyen kurtlar

II
bir düzine hayvan adı koydumdu aklıma
kartalın kanatlarına umudu koyduğumda
-düşündüm-
savaşmaya başladı birden bu düşünceler benimle
aslanın pençelerinden cesaret koyduğumda içime
savaştan bir tohum kaldı
-durdum-
toprağıma ektiğimde uzaklardan bir fil oldum
savaşta akan her damla kanı içine çekti hortumum
püskürdüm vahşice toprağa bunu
ve yeşerdim ağaç oldum
-o tohum-
kanatlarımdan serpilen umut hava oldu ağaca
pençelerim güç verdi
ve ayakta kalabildim her geçen fırtınada
burnum her terlediğinde damla damla suladım
hayat verdim tohuma

III
ve meyveler verdim sonra
savaşa, haksızlığa, umutsuzluğa, düşmanlığa
ben ne zaman bir meyve versem
dur diyemedim o hayvana

içimde beni yaşatan kocaman bir ağaç var
ve her meyvesinde doymak bilmeyen -kurtlar-