Kuru Sıkı Vurulmuş Islak Bir Elveda

sen..
ilk suya tezat yangın
ilk ateşe ilk yardım umarım

ardını bilmediğim ülkede
tek bildiğimi sandığım
mavi dünya ritüelinde u/yanılmaz rüyam
ve
son yanılgım..

anladım
avuçlarımda ezdiğim kırmızı
beyazın gölgesi siyahmış
anladım...

bir hayat kuyusu sanmıştım
safahatın öte yanı kışmış
anladım karşı kıyısı
ötenaziye yalvarış...


çıplak kabloya bir ölçek lirik dokunuş
nemli bir buse
kabul ettim artık
sen kazandın ayrılık
bu dünya yandı artık
anladım...


yok üzülmedim
o maalesef ıslaklığı!
önemli değil hem
eski ehemmiyeti yok zaten
nasılsa gözden düşmüş!


hırsları saymazsak
yaşlara talim de sayılabilir
teselliye gerek yok
anladım tamam
evet öyle sayacağım
büyük amorti vurmuş!



hem alışığım seni kandırmaya
inanma sen
belki hiç bahsetmedim ilk kıvılcımdan
yalıtkan laflar sarmıştım dilime
bir başıma bir gölge düşerdi!
üç ihtimalin yerinde yeller olurdu
iki cebim vardı evet
ama
gidecek bir adam yoktu!

zaten;
kuru sıkı vurulmuştum
bakma sonradan böyle ıslandım...!



ellerim hep cebimde
ihtimalleri tekmeliyorum akşama dek
alıştım sayılır
sadece
türkülerin nakaratlarına az küfür takıyorum o kadar
tavlada artık yenilmiyorum kimseye
tek başına bitmiyor ne hikmetse!
her şey aynı sayılır işte
bir bereket bir yağmur sorma
hırs gibi yağıyor
boncuk boncuk mübarekler
ama olsun
sen de bil


artık gidecek bir.. a d a m... var...!








ToprağınSesi