Kuş Gibi Kaldi

Kuş gibi kaldı dev gibi adam,
Hoyrat rüzgârlara gererdi göğsünü,
Gözlerimin önünde eriyorken babam,
Dirgen sallarken düşünmezdik ölümü,
Buram buram terle kalkardı harman,

Haram nedir bilmedi, helaliydi alın teri,
Parasız zamanlarda eli boş gelmedi,
Karda kışta düşünürdü kendinden başkasını,
Yan komşu aç mı, açıkta mıydı?
Ekmek yedimi diye düşünürdü çocukları,

Tek derdi vardı okusun oğlu, adam olsun,
Kendi ağlasa da yavrusu gülsün,
Yaşlılık herkesi bulacaktı elbet,
Hasta düşünce yanına gelsin,
Evladından başka yoktu ki servet,

Çıktık yola baba oğul,
Derdi veren Allah dermanı da verir dedik,
Doktorlar dikildi önümüze boğum boğum,
El açıp Allahtan insanlık diledik,
Ümitlenme insanlık ölmüş dostum.

Çimen yeşili istiğfar ediyor şimdi,
Rüzgâr esmesin diye dualarda,
Üşüyor babam, eriyor gün geçtikçe,
Bense dimdik durmaya çalışıyorum,
Yoksa gemi batacak ben düşünce,

Kimsesizim babamın kimsesi benim,
Yaradan diyorum olsun kimsem,
Bana kızar durur canım anam benim,
Elli beş senesi geçmiş kolay değil,
Vur ana, vur evladına, vur ben direnirim.

Düşmemiş yere yıllarca koca çınar,
Görmemiş bir gün hasta yattığını,
Anamın ayağı tutmaz yaralı kuş gibi,
Kötü günlerinde hiç bırakmamış babamı,
Bana zulüm etmekte haklı hani, yok ki kimsesi.

Söyleyin dağlar taşlar ben ne diyeyim size,
Kahrım size geçer yok ki çevremde kimse,
Ey kuşlar evlat olmak ne zormuş,
Semaya yükselir şükürlerim katre katre,
Anladım ki bu dünya zor olduğunca boşmuş,
Ben ölürsem gelmesin mezarıma kimse....