Kuş Konmaz

Kuş konmaz ovalarında astım;

Gönlümün dar ağacında can çekişen ismini.

Adın anılmaz artık,

Filizlenip yeşermeye yüz tutmuş gönül bahçelerimde..

Çölde kardelen misali sulardım;

Bakışı geceden de koyu olan inciyi.

Mahzuni'den oysaki Şerif' i makamında bir teselliydi..

Kuş konmaz ovalarında astım ;

Ruhumun dar ağacında can çekişen bedenimi..

Naaşımı bu sabah kaldırdım,

Yüzü yere düşmüş kaldırım taşından.

Bir sureti gölgen görünür,tamda sırma saçından

Sebebi yitirdik gönül yasta kahrından..

Vaadimi doldurdum,

Zamansız esen şafak yelinde..

Aşkın şah damarını kesti dudakların

Tamda gömülecekken topraktan daha soğuk musallada ..

Sururun belirdi ..

Bir kahır vakti

Vaktim tamamdı.

Kuş konmaz ovalarında astım,

Naçizane benliğimi..

Benliğimi kaplayan aslında sendeligimi..

Bir uzun bakış ,bir eski haykırış

Vakit tamam..

Bu son serzeniş..