Kuş Uçurdum Ecrin

sen
ecrin...
bir yanı cennet bir yanı cehennem
sırat üstü gelgitlerisin birkaç satır şiirin
anladım ki ne y/ana düşsen ben orda değilim



merhametsiz miydi
öykülerde don kişot
yoksa sen
yüz yıllardır aranan
kayıp parçası mıydın aşkın
kaydın yok günlüğümde
tutuksuzsun ecrin

kesik bileklerimden
akıyorsun avuçlarıma
kansız
tüleğinde kalan mutlulukları
harmanlasam yüreğimde
kaç sen tanesi düşer ki nasipsiz
ıssız çiçekler açıyor içimde ecrin

girsem aşk kılığına
hissiz yanımsın hala
kış gözlerindi bildiğim
ve alabildiğince kar yanığı iliklerim
çok erken d/üşüyorum ecrin

yoruldum
adımlarımı peşinde sürüklemek
yürümek gibi sessizliğe
senden neyi çıkarsam
ya da ne eklesem bana
mutlu bir harf düşmüyor haneme
düş desem ufukta veda ecrin

yok işte
bu kez varlığın acıtıyor canımı
ölen yanıma kefen beyazı
karanlığıma sıfatlar yakıştırıyor
içimsiz susuzluğunla kanıyorum ecrin

içimdeki çığlıklara kefil biçiyorum seni
yekûnu sen tutmayan eldelerimle
meteliksiz hesaplarımsın ecrin

eliflerle selamlıyorum seni
her biri/ni
yaka/lıyorum ruhumun sızılarına
dualarla geçmeyen yokluğunda
hatmin iniyor gökyüzünden ecrin

yalnız yanıp
yalnızlığınla yaksan da bedenimi
küllenmeyen hayalinle
geldiğin cennete aitsin ecrin

kafesimdeki azatlığın bitti
kuş uçurdum yüreğine
mutluluğu konmasa da sana
güle/bildiğince özgürsün ecrin



31.03.2013 / Şair-i Gülhan...172