Kuş Uçurumu

Sessiz kuşlarla uçup giderim
Kafes darbeleriyle bir yel düştüğünde odama ben de...


Nasıl da hatm ederim gizlenerek köküne yaralı ağacın
Sarmaşığında rüzgarın deliliğine uyarım biraz
Biraz tek başına kalmış kitapların sarısına
Gölgesi üzerimde uçurtmaların kayboluşlarına biraz da..


Yıldızlar boşalırken yüzümün akşam susuşuna
Sevincimin yarısıyla sokaklara çıkıyorum
Çünkü,giden zaten yalandır
Yağmurlar tek başına
Uçup giderim
Martıların kanat sesleriyle seyredip denizi
Belki dünyanın bir yerinde içimden geçen bir ses de ben taşarım


Alnı uçurum olanın gözlerinde sefer çığlıkları
Bazen böyle çarpıp kalan
Hem söyleyeceğim hüzün çeşmelerine
Karanlığın ağzında uzun yol
Toprağımda gece olduğunda koşuyorum
Dudak büzen o resmin buğulu aynasına
Ne zaman denize karşı otursam
ıslığı çalınıyor özgür sesimde bütün sözcüklerin
Çocuksu bakış gökyüzüm
Biliyorum havasını memleketimin

Şimdi bir kuşun doğumunda
Sabahlara avuç açıyorum

Güzel kuş
Mavi kuş