Kuş Uykusu

Limon'a...

Kuşumun ölüm öncesi

avuçtaki son görüntüsü;

yüreğimde köz parçası,

tüylerim kırık,

gagam yara bere içinde...

Ne zamandır unuttuğum her acı

genzimi yakan bir nakarat rotasında

kuş uçumu ağıda dönüyor

en çocuksu sesimle!

Anlattığım kuşa bu ölüm nasıl sığar!

Bir unutuluşa sığmayan varlığı

sonsuz bedeniyle avuçlarımda;

konuşamamanın sessiz öfkesi,

üzüncün ışık hızına vurması,

içimdeki barışın yok oluşu,

yüklenip gitti gökyüzümden...

Boğucu bir kaos avluda;

ayaklarımın altında doğranmış kırıntılar,

baharı o müjdelerdi oysa

birgün düşeceğini bile bile

yapayalnız gidiyor şimdi cennetine...

Ölüm avuçlarımdan bile büyük değilken

kuşumun cıvıltısı

gövdemin her yerinde tufan!

Göğüs kafesimi kırarcasına tuttuğum kuş

kucağımda çoğalıp duran ölüm jesti

yem unutkanlığıydı korktuğum kelime

şimdi avuçlarımda

çöl özleminde buz bir kütle!

Bir ağaç, 

en yeşil yerinden başlasın

yaprak dökmeye!

Bir kedi, 

en aç haliyle başlasın

yas tutmaya!

Bir hayat, 

en cıvıltılı sesiyle başlasın

muzipçe gülmeye!

Bir ölüm, 

en itaatkâr duruşuyla 

başlasın kendinden utanmaya!

Aşkla sevdim seni

hangi avucumdaysan, öbürü uçurum

bir çalıya döndü gövdem!