Kuş Ve Ayna

Bir kuş konar pencereme
Kanadı kırık boynu bükük,
Birazda üşümüş, soğuktan titremekte.
Sıcak bir yuva arıyor sanki
Belki de sığınacak bir dal...
Fırtınaya yakalanmış belli
Ağlıyormuş gibi yaşlı yaşlı gözleri
"Ne ağlarsın güzel Kuş kim incitti seni?"
Ses yok cevap yok...
Herkes susmuş zaman durmuş sanki,
Doğa sessiz rüzgar sessiz ev sessiz
Herkes gelecek cevabı beklemekte...
Bir kaç damla yaş düşer gözlerinden
Her damlada yerde bir hüzün filizlenir
"Üzülme sen güzel Kuş
Bak tüylerin yumuşak gövden ak
Kanadını iyileştirir,sıcak bir yuva da bulurum sana ben"
Ama bilirim bu sözlerin hiçbir anlamı yok...
Sonra bir kuş daha konar pencereme
Ağzındaki umut çiçegini bırakir ve gözden kaybolur.
Güzel Kuşum ise ağlamaya devam eder
Damla damla düşer yaşlar
Umut çiçeğini bir anda büyütmeye başlar
Her yeni dalda ,yeni yaprakta iyileşir Kuşum
Kanadı düzelir tüyleri gelişir artık ağlamıyordur
Her filizlenen umutta daha da mutludur
Artık gitme vakti gelmiş,uçmak için hazırdır
Kanadını açar gitmek üzeredir ama ben,
Tutamadım kendimi huzuru yakalamıştım sonuçta onda
Yanımda umut filizlendirmişti oysa şimdi gitmek üzereydi
İleri atıldım ama yakalıyamadım,evet kaybetmiştim onu
Bir daha böyle bir duygu yaşayamayacaktım
Sonra bir acı hissettim;
Başımda akan kanlar,anlam veremediğim bir olay ve
Karşımdaysa paramparça bir ayna...
(Evet aynalar bize bizi gösterir)