Küskün

Ben şiirlere şiirler bana küskün
Türküsü olmayan bülbül niye ötsün
Ben kaleme kalemler bana küskün
Gönül gözü olmayan neyi görsün

Benden daha evladır ahlât ağacı
Dalına kuş konar gölgesine yolcu
Seni gördüm karşıki dağda hancı
Ateşi olmayan baca niye tütsün

Kavalın belkide son deliğinde
Giydiği hırkanın son düğmesinde
Koyun bile olamamışım sürülerde
Sürüsü olmayan çoban neyi gütsün

Dosta verilecek yürek mi var bende
Alın teri dökecek emek mi var bende
Suda yüzecek semek mi var bende
Deryası olmayan balık niye yüzsün

Şair olmak senin ne haddine Bilal
İşlememiş senin gönlüne kemal
Pişmemiş yüreğinle haydi yol al
Eleği olmayan eller neyi süzsün

Sorman bu gün derdim gizlidir benim
Kemiriyor bedenim yürek dişlidir benim
Beni dermansız koyan zalim işlidir benim
Dermanı olmayan derdim niye sönsün

Sen şairsin deyip alay ederler beni
Düğmelerim kırıldı dağılıp gitti yeni
İşte böyle olur Bilal bilmezsen seni
Ümitleri olmayan gönül niye gülsün