Küskün Yaz

Sessizce geçtik hüzünlerin içinden
Zaman acılarla sınadı bizi
Rüzgarın öfkesiyle incindi gül
Sürüldü koygun acılar üstüne...



En güzel duyguların ışığına yönelmiştik
Sözcükler sekmişti dilimizde
Gölgeli denizdi gözleriniz
Sesiniz nazlı bir dere
Yasakları, günahları yıkıp
Ateşin nabzını dinlemiştik birlikte...


Değişen ruh haliyle incindik
Açıldı ayrılığa penceremiz
Üfledik o telaşla ateşe
Sığındığım sırça köşk
Şimdi yangın içinde


Işık sızmayan sanrılar eşliğinde
Adınızın külü kaldı sadece
Size ait o yerde!