Küskünüm Sana

Ayrılıklarında gizlenmiş
Sırlarla dökerken
Gözyaşını
Eskitemez yine de yar
Gönül
İçimde ki sevdanı

Güze tutkun
Güze mahkûm
Gittikçe tenhalaşan
Bu kentte
Her gün biraz daha
Eksiliyor gülüşlerim
Dolanırken çakıl taşları
Ayaklarıma
Güneş de olsa
Isınsa da hava
Yokluğun diyorum
O yokluğun var ya
Üşütüyor işte
Üşüyorum
Bulutlar ağlarken tam da

Uçamazken kuşlar kanatsız
Esmeden rüzgâr
Konamazlarken
Baharımın henüz filizlenmiş dallarına
Gitmenin sırası mıydı?
Doğmamış yarınların sabahında
Maviye buladığım umutlarımı
Siyah sarmallara dolamayı
Başardın ya sevgili
Küskünüm
Çok küskünüm sana
Anlasan da anlamasan da