Kuşlar Ürktü

önce toprak
önce gurbet kokusu sardı kapı eşiğini
ardında avizeler söndü
her renkten her keder büyüklüğünde ışık


o makamlar susturdu o şarkıları
o zaman terk ederken tenha kadranları
ibreleri döküldü sabahın


tatsız şerbetler içildi
demli bir çay üstüne
beli ince bardaktan mevlit kıvamında

sustu şerefenin o malum sesi
şakuller kırıldı
minareler eğrildi


yıkıldı şehir
notalar tellere dokununca zelzele misali
ve basınca portelere o çingene


ağlamaklı hüzzam esti rüzgarı katıp peşine o ezgi
günah dokundu böğrüne düşlerin
yarım çocuklar doğdu
yasak döşeklerde


gelinler kaçıştı
kan çanağı tünemiş gözlerine güveylerden
yarım kaldı sevişmeler
eksik öpüşmelerdi gecenin matemine saklanan ve öldü dudakların kıvrımı


gurbete düştü şehir
kendi yalnızlığında
sokakları sustu
rakamları söküldü ve tokmakları kapıların


kurşun sesleri ürkütünce damların zulalarını
kuşlar ürktü
kuşlar öldü kaçışırken telaşla


haşmetli öyküler yazıldı sonra
ucu taze kalemlerle
kirli beyaz sayfaya ...