Kuşları Kanadından Vurmayın Efendiler

Kederlerden sıyrılıp, size uzanan eli
Kibirlere bürünüp, kırmayın efendiler.
Türküyle nağme nağme, sevgi şakıyan dili
Riyakârca kandırıp, yormayın efendiler.


Bir gönül vuslatını, görüyorken düşünde
İçindeki o huzur, açarmış gülüşünde
Ulu bir haşmet vardır, mavide uçuşunda
Kuşları kanadından, vurmayın efendiler.


Aşkın adı semada, ruha değdiği zaman
Huzurun bereketi, tütermiş duman duman
Şeytanla yoldaş olur, zulme gözünü yuman
Nefsinizle hayaller, kurmayın efendiler.


Olur mu seven özü, yalan ile kandırmak?
Vuslat şerbeti diye, bir zehire bandırmak
Her nefeste gönlünü, ateşlerde yandırmak
Sonra dönüp halini, sormayın efendiler.