Küsmek

Şimdi kaç kişi var benim gibi
Sonu yok ben anlarım sadece çaresizliğimi.
Düşününce kemirir en son hücrelerimi.
Kabullenmeklede olmuyor hissediyorum yavaş yavaş tükendiğimi.
Hor görülmek zoruma giden yinede bil sana küsmediğimi.

Aşkl öğrettin hatırlattın yaşamadığımı gençliğimi.
Tabuları yıktım sevilince anladım sevgi denen gerçeği.
Hiç burnum kanamadı ağlamayada alıştırdın gözlerimi.
Korka korka yazdım ilk şiirimde sana hislerimi.
Ağlayarak okudunya birde kızmadın anlattın bana küsmediğini.

Evli adamla böyle başlarmış yetim kızın hikayesi.
Kimse yaşadımı acaba odeli kızın bildiği abisi.
Ya titremeler tutar birde söyleyemez ismini.
Yaşlı adam yemin etmiş nasıl dokunsun ellerine ellerini.
Aşk götürürmüş sevda kaldırırmış küskünlüklerini.

Yalan yok alışılmış yaşlı adam bozmuş tövbelerini.
Unutmamak üzere yüreğine çizmiş KAMYON GÖZLERİNİ.
Şimdi kaybetmek korkusu keser nefesini.
Ya peşinden gitmeli yada ölümü seçmeli.
Üç günlük dünyada tek çare kaderine mi küsmeli.