Küsmüş Bir Dulluktur Aşk

Hüzün çöktü pencereme,kapılarım kırık
Hadi kalk gidelim
Gölgemde pişmanlıklar bir çocuk gibi peşimi bırakmıyor.

Sus!
Ve sadece dinle sessizliği/perdeleri çek ışıkları söndür
Duyuyor musun?
Acının ses duvarındaki yorgun ve suskun bekleyişleri.

Şimdi!
Yaşamın yüzünde sızlıyor izim/anıları yitiriyor sokaklar
Unutup gitmişim ezberimdeki bütün şiirleri
Bulutlara bakıyorum yalnızca bulutlara
Acılar tek ve mutlak olan bir şeyi anlatıyor
Uzak bir anı oluyor her şey,silikleşiyor.

Her şey giz içinde
Giz içinde herkesçe bilinen bir gece
Ey şair
Dur sus ve biraz da kendine bak
Gözlerin vakitsiz uyumalar da gördüğüm çocuk
Şimdi kanıyorsundur.

Hadi söyle
De ki;
Bir yeri olmalı insanın
Bir anahtarı
Kendi olabileceği o yer
Bana bir şarkı söyle
İçinde senin sesin olan.
Sahi
Kaç gece gündüzün yarısıdır/insan terkedilinçe
Ve
Kaç adam çekip gider yaşamından gizlice
Bir şarkı'mıdır içine ses
Bir şiir'midir kalbine dert.

Sustu.Hiç konuşmayacak
Kalınca yalnız
Küsmüş bir dulluktur aşk.

Ey kalbim sana mı denk düşer bütün acılar.

Salmışım kendimi
Ömrümün son yokuşundan aşağı
Yapma diyenler en geride
Kapaklanmışlar yere
Acı bir tebessüm yüzümde
Uçuyorum var mı ötesi,
Ölüyorsun
Var mı kuşların kefeni?
Hadi kalk
Kalk da
Gidelim.