Küsmüşüz

Aynı evin içinde birer yabancı olduk.
Kaç zamandır ellerimi tutmuyorsun sıkıca...
Ne sen , ne de ben seviyorum diyemiyoruz birbirimize.
Küsmüşüz yıllar sonra...
Oysa ne güzel başlamıştı her şey değil mi ?
Evet demiştik koca bir asır için...
Birlikte bir yastıkta kocamak için.
Kaç zamandır kahvaltıya kalkamıyorum sana.
Sen de nicedir ne sarı gül , ne de pasta getirmiyorsun bana.
Sarı gülü de , pastayı da sevdiğimi biliyordun.
Unuttun mu , içinden mi gelmiyor almak ?
Neyse...Artık besbelli , küsmüşüz , küsmüşüz işte !
Senin akşamları işten gelmeni nasıl beklerdim ? İçim kıpır kıpır olurdu...
Şimdi yemeği , ortalığı bahane ediyorsun.
Sen de çifter çifter çıkmıyorsun merdivenleri.
Nasıl da uzaklaşmışız birbirmizden...
Farkında olmadan mı böyle olduk ?
Yoksa sevgimiz mi azaldı , bilemiyorum ...
Bildiğim bir şey varsa ; Küsmüşüz ! Ben sana , sen bana...
Eskiden korkardın beni kırmaktan.
Şimdi neredeyse çekinmiyorsun.
Ben de senin aldığın elbiseyi giymiyorum.
Sen de kirli sakal bırakmıyorsun.
Geçenlerde sana sorduğumda ; ?sıkılıyorum? dedin ya !
Nasıl üzüldüm...
Demek sıkıyorum artık seni.
Ah canım ah !!!
Düşlediğimiz evlilik bu muydu ? Bilemiyorum...
Tek bir şey biliyorum. Ben sana , sen bana küsmüşüz !