Küstüm Çiçeği

Pencere önü saksılarında büyüttüm seni
En doğalından besledim,
Büyü diye
Köklendin,
Boy attın
Tümden kapladın penceremi
Daracık kaldım içerde
Kestin ışığımı
Yine sustum
Boyun eğdim siyaha
İnadına doyurdum toprağını
Bir yanın hep nankör kaldı
Güneş görmeyen tarafın
İçime sakladığın zehir kısmın
Saklambaçlarda hiç bulunmayan oldu
Ebe de olmadı bu sebeple
Oyun da oynanmazdı hiç seninle
Hep büyüdün, büyüdün,büyüdün

Bir gün oyun çağım geçti dedin
Israr ettim olmaz dedin
Git başımdan kul dedin
Sustum
Hep güneşimi kesti uzayan boyun
Sonra
Sen söylendin,
Ben dinledim
Daha da olmadı hasta ettin
Yara bere oldu yüzüm
Su veremez oldu ellerim bir süre sonra
Küçüldün
Gün be gün
Sen küçüldün ,ben üzüldüm sebepsiz
Büyü dedim,küçüğüm
Ne olur büyü
Çiçeğim,

Küçüldün ,
Üzülmeme rağmen küçüldün
Önce yapraklarını soldurdun camlarda
Sonra yığılıverdi gövden
Sarktı aşağıya
Ne kaldı şimdi
Bıraktığın aydınlıktan başka
Hoşça kal ,
Güle güle git toprağına


Elveda Küstüm Çiçeğim
Elveda!

Şimdi ;
Pencerem öksüz,odam tümden siyah