Küstüm Çiçeği

Dokunmalara küser o çiçek,
Seversen uzaktan sevmelisin.
Üşür tek başına,
Kalabalık bahçelerde,
Ve direnir hayata,
Kafa tutar dört mevsime,
Bir küserse açmaz,
Susmaları bir çığlıktır.
Goncalarını sunmaz,
Öyle her önüne gelene,
Dinler anlatırsan her şeyi,
Seninle ağlar birlikte,
Keşfeder seninle gülmeyi,
Yapraklarıyla seslenir,
Der sanki usulca,
Kötü günler geçecek,
Dokunmalara küser o çiçek,
Seveceksen uzaktan sevmelisin.

Yalan aşklar görür,
Yargısız infazların sonunda,
Boynundan asılmış,
Bir sefil şair ölür,
Yalan sözler duyar,
Pencerenin kenarından,
İzlerken dünyayı,
Sessizliğine boğulup gecelerin,
İhanetlerine şahit olur,
Kırmızılara bürünen bir kadının,
Dudak tiryakisi sevdalar onu üzer,
Rengi yoktur sevdaların,
Duygusuz ellere küser,
Bilmelisin.
Seveceksen onu uzaktan,
Aşkla sevmelisin.

Bir bahar,
Güneşe aşık olur.
Bırakır kendini ona,
Huzurunu çeker içine,
Yansır onun yüzüne,
Açar rengarenk,
Gonca gonca,
Sevdasında yanar,
Su bile kar etmez cana,
Güneş batar gün biter,
Hüzünler her yanını vurur.
Dokunmalara o çiçek küser,
Aşkın koynunda solar, aşkla kurur.