Küstüm Oynamıyorum Hayat

Bir yazı yazmak istedim, defterimde saklayacak
Başlangıç cümlesi aradım! etrafıma baktım,
Kuşlara, ağaçlara, nöbet tutan yoldaşlara..
Bulamadım..!
Akıcı yaratıcı bir cümle..
Dilime hep isyan sözcükleri geliyor
Faturasını sana çıkartıyor..

Ben olmamalıyım biri yüzünden hayata küsen
Eşi, dostu geri çeviren...
Böyle öğretmedi babam..
En büyük Ata'm..

Daha ne kadar gidecek bu hayat..!
Söyle..! seni ne zaman atacağım..
Ben de yaşamaya başlayacağım..
Yardım eli istesem.. kimden?
Çaresi tek sende..
Of.. argolaşıyor cümlelerim..

Bıktım oynamıyorum hayat..!


Kapanmaz yaran bedende gizli..
Yazıdığım satırlar defterimde..
Hiçbir zaman okumayacaksın..
Korkma..! huzurunu bozmayacaksın..

Cümlelerimdeki öznesin sen..
Cümlemin tabii kaynağı..
Çıkardıkça devrikleşiyor, manasını yitiriyor..
Sunii eklemeler deniyorum, olmuyor.
Olmuyor... olmuyor..!

Seninle başladım yazmaya, sen ile kapatıyorum defterimi..
Dedim ya herşey sen de gizli...
Benim için herşey sendin, sevgili...

Küstüm oynamıyorum hayat...!