Küstürmeyin İnsanları Hayattan
Küstürmeyin insanları hayattan.
Zaten çok acı çekiyorlar kara bahtlardan.
Birde üstüne üstelik onca yalan dolandan.
Yüzüne gülerken arkadan altadanlardan.
Şair diyor Ya dişsiz mi onu kardeşleri yerdi.
Omzunda Dünyanın derdi elemi kederi.
Akarken göz yaşları yaşıyor binbir ihaneti.
Kim bilir belki en son sendin dayanağı güveni.
Kırmayın insanların hayalini hülyasını.
Bırakın gerçeğini yaşamasa da görsün Rüyasını.
Umutla yeniden güzel bir güne Selam versin.
Sıcak bir tebessüm ile göz yaşlarını silsin.
Mutluluk Saadet sevinç kaynağı olun insanlara.
Güvenle sevgiyle baksınlar yarınlarına.
Samimi ve sımsıkı sarılsınlar yakınlarına.
Yaşanır bir Dünya bıraksınlar yarınlara.
Küstürmeyin insanları hayattan.
Aydınlığa çıkartın o zifiri karanlıktan.
Hasta oluyoruz bitmeyen dargınlıktan.
Ölüyoruz sonu gelmez ayrılıklardan.
Kutluyorum bu güzel şiirinizi gönülden
Gün Eksilmesin Pencerenizden
Saygılar Sevgiler