Kutlu Ay!

Uyan ey sabah!
Seherler ışıldasın düşlerimde
Geceyi anımsamasın ruhumdaki garip eziyet
Sen gel sadece yanıma uyandığımda
Lutfunu esirgeme ki kalbimden
Ne kadar aşk varsa barındırayım sığınaklarımın koynunda

Sözlerin kadar parlak kalsın tüm süslü şiirlerin
Hep ilklerin saflığı olsun bana bakarken sevginle
Elediğim bütün kötülüklerden muaf sayıl hayatta
Yağacak olan tüm kurşunların yegâne sahibi sadece ben olayım
Yada bıraksın cennet
Açsın kapılarını seni ona saklayayım
Sen gül!
O kadar beyaz olsun ki bana gülüşün
Bende sana Zümrüt-ü Anka kadar ulu konayım

Uyan ey sabah!
Huzurunda eğilsin benliğim
Uçurumlar sussun konuşsun içimde demlenen
Âşıksız sevgim
Suretinin vehmiyle çarpsın bölemediğim anlarım
Bir defter arasında kuru bir papatya kadar
Kırılgan ve narin bakayım



Uyan ey sabah!
Dünya bugün doğdu görmüyor musun?
Yağmurla indi tüm melekler tenine
İçinde o tükenmek bilmeyen bereket
Her öğünü bir damla hayat gündüzlerime
Cananın huzurudur yerleşen o gül kokan seyrine
Lâl olmuş durur ayrılık öylece sızılarımın yanında
Bir lokmana çare aratır merhemi Leyla olan yaram
Körelmiş cinayet bıçaklarımın kesmeyen kıvrımlarında
Suçu sevilmek olan tek zanlının ayak diplerindeyim



Uyan ey sabah!
Gör halimi
Sürgünlerden sürgün beğendiren Afet'i
Kanımı revan eden
Ruhumun en taze yanlarına yerleşen
Tüm mabetlerimin üzerine tapınak kuran
Taptığım
Rüzgâr süpürse yıllarımı
Geri dönse âlem
Adı başımda bir bulut
Sırtımda mühür
Gündüz zehriyle ona açlığım


Uyan ey sabah!
Dünya bugün doğdu görmüyor musun?
Tiziyle bir melek iniltisi
Tüm cihanın üstünü kaplamış
Duydun mu sabah?
Aşk kalbimi eliyle parçalamış...