Kutlu Peygamber

Bindörtyüz sene evvel,
Bir çocuk rahme düştü.
Daha doğmadan evvel,
Baba yok, yetim düştü.

Doğduğu gün alemler,
Kasvetten nura düştü.
Tüm zulmet ve elemler,
Birden sevince düştü.

Bu sevinçler ne diye?
Söz Cebrail'e düştü.
Rahman'ca bir hediye,
Müjde, Nebi'lik düştü!

Büyürken Nebi Sultan,
Korkunç bir acı düştü.
Anne Amine Sultan,
Bu dünyadan göçmüştü.

Güvensizlik pek çoktu,
İnsanlar gama düştü.
Başka el emin yoktu,
Bu onur, O'na düştü.

Gel kurtar karanlıktan,
Güneşe gölge düştü.
Bıktık bütün varlıktan,
Sensiz ruh bitik düştü.!

Kırk yaşına girince,
Nübüvveti görmüştü.
İlk ayetler inince,
Örtüye bürünmüştü.

Tevhid gerek el aman,
Deyip tebliğe düştü.
Alem nerde, ne zaman,
Böyle irşad görmüştü.!

(Allah Teala, bizleri şefaatlerine nail eylesin. Amin amin amin Ya Erhemer Rahimin... )