Kuzey Rüzgarının Ruhu

Salıncağım suyun üzerinde kuruluydu,
Sallanırdım,gökyüzüne doğru,
Yansırdı mavisi semanın,
Suyun derinliklerine doğru.

Kuzey rüzgarının ruhu,
Deler geçerdi bulutları,
Bir evde matem başlar,
Ölüm, yaşam perdesini indirirdi.


Küllerinden doğardım ölümün,
Yaşanmamış günlere inat,
Ters orantılıydı,beden ve ruhum,
Biri toprağa,diğeri semaya yolcuydu,


Deniz kabuğunun sesini dinlerdim,
En doğal melodiler için,
İçsel bir hüzün çökerdi,
Bir kuşun dokunaklı ötüşlerini duydukça,


Baykuşlar öter ıssız gecenin karanlığında,
Söyledikleri ağlayan melekler senfonisidir,
Göçerler insanoğlu üçer beşer,
Geriye yosun kokusu ve gri gökyüzü kalır,