Kuzgun ve Kelebek

Harmanlandı nefretle aşk

Karanlık çağların ortasında

Gülüşünün hayaletleriyle seviştiğim dakikada

Anlamsızlaştı her şey.

Zamandan akan damlalardı saniyeler,

Merhamet neydi senin için?
Saflık neydi senin için?
Yemin ettim seninle ölmeye,

Sevdanla dirilmeye.

Sığındım masumiyetinin arındaki zalimliğine

Rüzgâr umutsuzca savururken eteklerimi,

Duydum bu fısıltıları:

“Bir kez daha, bir kez daha sev…”

“Bir kez daha, bir kez daha sev…”

Ama sevemem,

Ben sevmeyi bilmeyen bir kelebek,

Sense sevilmeyi hak etmeyen bir kuzgun.