La
İdil'e...
Bu öykü Salacak sahilde başlar
Düzce'de nefes alır
İzmir imbatında Güneş’i
selamlar
Nedir unutmak ve nereden başlanılır?
paralel biçimler geliyor rüyalarıma
renkler karışmış
nereden başlar unutmak?
Newyork Köprüsü’nün
son iki yüz metrede
eğik
kaşları anımsatan
denize gömülü ayakları mı
dalga sesi mi
ya da
bir uzayıp bir kısalan
ve rengini bir türlü ruhumda tutturamadığım
ince bir telin kırığı mı?
Nedir unutmak
ve nereden başlanılır?
La ile başladım bugün
Meraklanma
La'dan ne piyano
ne de ince bir ses istiyorum
Kaptan Moncado ile
ilk ben gitmiştim
o ortaokul heyecanının Disneyland şehrine
anımsadın sanırım
üç kez kalbim durdu
kızım olmaz kipi
rüzgara ve yüreğe inat
bindirdi beni o trene
Yıldızları geçtik bir bir
bal mumu müze eşlik etti
bir kadran uzaklığı resimlere
Kaptan Moncado
sinirli
ve oldukça iri yarıydı
yüzyıla böldük seyir defterini
o kaz tüyü divitinden yazadurdu
Portekizli Fado söyleyen kıza
ben yazadurdum e/la gözlü sana
ve sana ait olan ne varsa o'na
İskele sancak
Atlantik
İber
Eski Kıta
Karadeniz Şile
Yordu bu yüz yıl beni
çay içmeliyim
bir de
Apolas Lermi
La/dan
Elbette emeğe saygı. Ve ön yargılara paye vermeden yaşamak yazmaktan da evvel. Gelişim odaklı bir seyir izlerken ne yazık ki hayatta hiç bir şey insanın istediği gibi olmuyor ama mücadeleye devam ne de olsa ayakta kalmak önem arz eden ve başı dik iken insanın ve de kalemin...Hürmetle. Çok haklısınız o kadar çok martaval şiir ve de insan var ki birbirini ağırlayan ve guruplaşmanın artık önem taşımadığı insanın gözünde çünkü önem arz eden çok başka değerler var elbette insanın kendine duyduğu saygı.
Şiir...
Günlük konuşma dilinde yazılmaz ki yoksa herkes şairdi.
Emeğe saygımla
Güne eşlik eden şık bir şiir elbet aksi asla mümkün olmayacaktı.
Saygımla şiire ve şaire.
Sahilde başlayan bir öykü nerelerden nerelere getiriyor hayatı ve insanı... Bir bir anımsanan belki çocuklukta iz bırakmış bir dolu güzellik, gelip gidiyor demek ki zaman zaman akla... Kimi zaman çocuk ile çocuk kimi zaman arkadaş... Bu yüzyıl zaten hep zor yirmi yıldır, dik durabiliyorsa insan hem hayat hem de yanındakilere ne mutlu... Kutluyorum içtenlikle Cemal Bey...
Hoş...