La Mare
bir ağıt...
Şarkı söylemiyor artık, martılar
beyazımsı köpürmüyor mavi Deniz.
alaca mehtap
ve karanlık bir vaha deniz
ah mavi senfoni
yakamozların dansı buruk
yunusların fısıltıları sönük
insan olan maviyi
mavi sessizliği
özlüyor
ah mavi Deniz
kara bulutlar ağlıyor
göz yaşı ve kızıl kan
ve fokur fokur
kaynıyor alev almış Deniz
ah mavi hüzün
hüzünlü ıssız çöllere
dönüştü berrak deniz
azrailin ademoğlu
soluk ve ölü bedenin
şu kara toprağa sığmaz ki
ah, ah mavi cennet...
Suskun//
Bu Yüce Milletin ağıtları da bir ayrı güzeldir Sermin Hanım. Savaşsız barış ve huzur içinde günlere özlem duymak benim ağıtlarım. 🙂 Teşekkürler .
Selam ve saygılarımla
Deniz yeter mi hasreti söndürmeye biter mi kan taşsa da deniz insan insan olmadıktan sonra susar mı savaş davulları
Bunlar olmadıkça nice ağıtlar yakacak bir millet kendi kadersizliğine😙