Lades Kemiğim Kırıldı Tutuşamadan

pili bitmiş bu saatin
tam sabahın dokuzunda duruyor
her gün sabah dokuz
dokuzda gözüküyor çünkü güneş
dokuzda görünüyorsun
her gün senin kokunla açıyor çiçekler
kediler seninle doyuyor

kaç şekerli içiyorsun göz yaşlarımı
azalt biraz ikiye düşür
anlarsın o zaman demlenmiş sevgimi
geç kalıyoruz

kibritle oynamam evini yakmam
kilitle üstüme kapıları
sen pazara çık
pazar çantanda bir demet acı
dilime sür de
bir daha söylemeyeyim sevdiğimi
akşama kalma
hiçbir şey kalmaz benden geriye

biliyorum hikaye diyorsun

anlat, bende dinleyeyim diyorsun
yutmuş gibi uykumdan önce bir kaşık
sivilcelerini sıktım ergen umutlarımın
etim de senden izler kaldı
lades kemiğim kırıldı tutuşamadan

biliyorum inanmıyorsun söylediklerime

bana inanmadan geçecek ömrün
tanımadan,
bundan rahatsız olmadan,
umurunda olmadan.
seni tanımaya çalışmakla geçecek ömrüm
tanımadan,
ıstırap içinde,
sana kızamadan.
hiç düşünmeyeceksin beni
kör bir ruh gibi uçacaksın dünyada,
çarpacaksın sağa sola
yaraların ele vermeyecekler izlerini.
bekliyor olacağım
uçmayı daha öğrenmemiş masum bir ruh gibi
uçamayacağım, kirlenmeyeceğim de
gelirsin diye.