Lafügüzaf

Kalemin yazamadığından değildir dizelerim 

Lakin dilin söyleyemeyeceği türden kelimelerim 

Sınırlarını aşmış bir yalnızlık içindeyim

Birazda kan revan pusulara gebeyim 

Tepeden tırnağa lafügüzaf..

Kâr etmez cümlelerin içindeyim

Bilinmezliğin çokta bilinmediği

Pervasız..

Aheste..

Dibinde en dibindeyim.

Yaşamak misali ..

Üç vakte esir yıllar..

Çokça kırgınım aslında 

Unutulmaya yüz tutmuş bir ben.

Acınası hayallerimin içinde ,

Hayal etmeyi bile sevdiğim..

Ürkek bir kuşun kanadına asılmış 

Umut yoksunu bir sevdadan geçtim.

Dedim ya tepeden tırnağa lafügüzaf..

Viran..

Başı boş..

Dikenli tellerle dolu sarp yamaçlar aştım

Bitik ve de bıkkın..

Ondandır bu boşvermişliğim ..

Ve sislidir gökyüzüm,

Yıldızlarım hep karanlık..

Işıksız..

Birde sarı tozlu hatıralar..

Güz dökerken yaprağını 

Terk ettiğim o şehirde.