Lâl

Fısıltı,
hınca hınç bir armoni.


zulumat çöker gözlerine
devran bu devran
yalın ayaklı...

suskular saklar seni
sineni deşersin
vurarak...

anlamaz kimse seni...

-seni baharmışsın gibi düşünüyorum-

sen ki;
kaç bahar ağladın ellerin kursağında
loyy,
sen sevdaydın
ölümüne.

-beni kimse anlamaz sana ihtiyacım var-

nazenin gülümüz

ufukları taradık
sus pus iklimler gibi
ne zaman essek
sen yağardın üstümüze

-sadece suasarak özlüyorum seni-

sen
armoni
sen
suskumuz

biz
lal...