Lâl

Etiketinde piç yazan geçmişi giydiriyorum
-usulca- yüreğimize
Titrek adımlarımızın sancağı kırık
Yönlerimiz yabancı kentlere gebe
Ve...
İçimizden coşkuyla akan her su damlası artık lâl
Yavan sevişmelerimizin sonuydu sanki ayrılık.





Sessizliğe dalıyor dilim
Bir parça sen
Bir parça ben olup ağlamak isterken
Kiremitlerle örüyorum ağzımı
Seni hatırlatan her ses idamlık.



Tırnak aralarına sıkışmış türeviz harfleri söküyorum kökünden,
Biraz kan sızıyor göğün beyaz yüzüne
Dikiş tutmaz anılar beliriyor solgun aynalarımda o an
Kirpiklerime düğümler atıp
Yalnızlığın iri memelerine gömülüyorum.



Kilise çanları gözlerime vurduğu vakitlerde ise
Çarmıha uzatıyorum çocukluğumu
Ateşi sevaplarımız
Külleri sen.



Bereketsiz okyanuslarım dökülürken
Yanağımdan süzülüp toprağa
Gamzelerimi solduruyor tenimi döven hırçın rüzgâr
Hayret!
Artık gülümserken öldürmüyorum bizi


Çünkü...

Ön ayak olmuştuk bir mucizenin avuçlarımızda can verişine
Aşk denilen kanseri söküp atmıştık hücrelerimizden
İliklerimize tohumu düşmüş her düşün kökünü kurutmuştuk
Ama bir parça sen kalmış yüreğimin üstünde
Denizlerimin dalgası süpürmüyor
Susku nöbetlerinde yolumu çiziyorum.

Adım;
Adım;

Tanrı'nın tapınaklarına yanaşırken
Sana geleceği bağışlıyorum,
Git kadın...
Başka yatakların bekçiliğine
Bilmiyorsun;
Artık cehennem büyüyor gövdemin üstünde
Ve ben eksiliyorum
Küçülüyorum
Sensiz bütün dinlerin elinde...