Lâl

el Latif
el Vasi

gönlün mızrabı kayıp
bir sırdır düştü avuçtan cânan
cânı bırakıp
kum yeşili gözlerine mahpus her bir lâhza
lakin sahra

yüküm ağır mı işitmez, her adım sızlar
yürürüm, her yanım kum
her yanım bab-ı esrar

sırta atılmaz mı şu gönüldeki
hamal misali
ipleri içimi acıtmasın kâfi

el Latif
el Vasi

ey gönlün kıblesi
dilimin sahibi
duamın nefesi bile senden
şer de hak lakin hayır da senden

kulunun dünya uykusu yangın yeri
daldıkça erir dizleri
bir rükûda tutar oldu
ömürdür zahmeti
bir sürgündür gelir oldu

senden vuslat kesenin
vuslat kesesinde Mâlik

bilmem bu yük günaha mı yeksan
bilmem ateşbaz
yüksün
kulun eçhelse sen hayra yürütürsün

gönül biçare sabi
sense el Latif
el Vasi