Lâl Mektuplar /son

I

Soysuz tümceler...



S ükûnetin külfeti yanağıma asılı
O ysa gülmek isterdim ne yazık... gülemedim
Y azgımın ayakları hep kedere basılı
S oysuz tümceler kurdum, öksüz mü bilemedim
U rganım ağır geldi kırıldı hayat dalı
Z aman zehrini saldı, kendime gelemedim



T uhaftı var olmaya çabalamak inatla
Ü rpersem de cesurca karanlığa yürümek...
M eleklerden gönlüme bahşedilmiş sebatla
C ihanın karasını beyazlara bürümek...
E llerimi bırakıp semanın avlusunda
L âl mektuplar yağdırdım bulutların rahminden
E llerini saklayıp harabemin us'unda
R üya sanıp ağladım gözyaşımın vehminden



II

Kirli bir zarf...




K irli bir zarf bıraktım dünümden yarınıma
İ sli anılarımı sözcüklere kazıdım
R iyakâr sevgileri yerleştirip kınıma
L eyl-i hüzünlerime yürüdüm adım adım
İ hanet sedasızdı ben kimdim neydi adım



B ir zarf diyordum; kirli, harabemde dağınık
İ nciten ve kanatan dersin kalbimde sanık
R ecmedildi harflerim, günahkâr an'dı tanık




Z ulme ferman yazdırıp mührünü basan kalbim
A y ışığını salsam çehrende çiçek açmaz
R uhunu damarına gizlice asan kalbim
F ecri beklesen bile gece avcundan kaçmaz




III

S/onsuz...




S on mektubumu yazıp bir şişenin içinde
O nsuz gözyaşlarımın sellerine bıraktım
N asıl da ağlıyorduk bir kefenin içinde
S evdanın yollarına ben ömrümce ıraktım
U mudu yudumlayıp içtim onun için de
Z aten aşk oyununda ben ebedî çıraktım