Lâl Olmak Karşında

Susmak ne kadar da zormuş,
Dilsizleri anlamak da öyle...
Sanki bir lal'ı oynuyorum perdede,
İzleyen herkes konuşuyor...
Bir ben susuyorum...
Bir sana susuyorum...
Düşmez çenemiz sağda solda,
Sustururlar zor da olsa,
Bir senin karşında...
Bir sana susuyorum...
Daha önce bu kadar suskun olduğumu bilmezdim,
İçimde ki dilsizi canlandırdın ya sen...
Sahnede böyle karaktere rol vermezdim,
Beni,bana yabancılaştırdın ya sen...

Dilsizleri şimdi anlıyorum...
Sevdiklerine seni seviyorum diyememek böyle olsa gerek,
Sadece gözlerinle bir şeyler anlatma çabası zor olsa gerek...
Bazen konuşmanın da faydası yok biliyorum...
Öyle yanından sus pus geçerken,
Daha bir güzel hayat...
Aklıma takılanın,aklına takılmasını düşünmek...
Konuşmaktan daha manidar inan...
Konuşmak son çare olmalı hayatta,
Konuşunca saçmalamak var,ve yanlış anlaşılmak...
Dilsizler yanlış anlaşılmaz sevgilim...
Gözlerin yalan söylememeye yemini yok ama,
Yanlış cümle kurma gibi bir derdi de!