Lamba

Gece durur kaşının çatığında
Orta yerinde tozuna yenilmiş eski bir kaftan gibi
hükümsüz asaleti
Güneşten çalma sarı tenli bir soytarı dalkavukluğunda
Oysa
Gecenin hükümdarı sanılabilirdi sokaktaki lamba


Ayrıntı;
Can çekişmeseydi gölgesine ağdığı sokak
Kandırılabilidi çipil gözlü zaman


Günü unuturdu yiyiciler
Kaldırımın köşeli, nankör suratında
Şehir ,
İnsana dargınlığını kusardı
Kullanılmış bedeninin kırışık ayrıntılarından


Karanlığın şahidi olmaz ki
Kan tutar günden sonra gelen çığlığı
Kanadını iştahla açarken yarasa
Karanlık,
Öümü sokardı adamın aklına


Yüreğini bir tutam maviye sattı saka
Güzeli çağıran kederli sesini hapsettiler o gün
Taş plağın gıcırtısına


Kişiliksiz bi çıkmazdı ve uğursuz
Ateşe verildi bin yıllık yasak
Tepeden tırnağa elma koktu sokak
Üç beş yeni yetme
Ellerini tutuştup sıcağa
Demlendikleri mor uykusuzluktan
Saklandılar düşüncesiz ölümlere
Aklın düstursuz kuytusundan


Ne güzeldi ateş
Bi de eti yakmasa


Ah lamba
Başın hep öne eğik
Hadi kalk artık vurulmuşluğundan
Bak üşüyor yüreğim sevdasız yazlarda


Aklının talan aklından
Savrul mantığın insafsız duvarına
Çarp ,
Öl
Kendine dön
Soluduğun nefesle yanma lamba
Kanını içiyorsun anlasana



Yargıçlar unutuyor hukuku kör uykularda
Ve hesap sorulmuyor bu devirde günahlara
Gerekçeli karar;Zaman aşımı
Tanrı adaleti dileniyor vicdandan


Her gün bitimi sevgiliyi saklar
Bu arabozan sokaklarda kol gezer avcılar
Lamba,hadi uyan