Lanetli Şehre Haykırış

'Yorgun düşlü adam söylenirdi küfürlü şarkısını, umarsızca yıkık şehre'

Gün hezimeti
Atıl kentin sırnaşık sokaklarında
Ter kokardı
Irgatların sabah yüklü omuzlarında

Gün küskündü şehre
Oynaşan kadınların perçemli gözleri
Susardı...

Oysa şehir umut saçardı
Yalancı tiyatrolarda
Kapanlar kurup
Düşler yakalardı

Her köşesinde
İdam mangaları
Büyümeden katledilen
Çocuk hayallerini toplardı

Birde şu meyhaneleri
Avu doldurup kadehlere
Gülücük saçan sakileriyle
Körkuyular yedi kat alta inen

Sırrını tarihten aşırmış
Falanca asrın kinli bıçakları
Haşmetli gövdesiyle
Sehpasız
Yolunda can alan çınar ağaçları

Şu dar sokaklarına
Bomba koyup patlatsam
Gölgende dün olan sevgililer
Güneşi görür mü şiirlerde

Soytarılar hep mi mutlu sanırsın?
Gülücükle aldatır göz pınarlarını
Aşık kalmadı bak ceplerinde
Onlar gizli sevişme eylemlerinde
Flamacı

Olsa da fark etmez
İpleri senin elinde
Kaderin çizgilerini dürterler
Su içilip ateş püskürülen sirklerde

Kızgınım
Belki de kırgın
Öfkemi saydama boyayıp
Envaye çeşit kılıkla geldim sana

Her gece zevki sefada
Kanun sesleriyle büyüledin
Oğul alıp beddua içtin
Kız alıp
Namusa ölçü biçtin

Git desem
Memleket almaz
Öfke nöbetleri tutan
İhtiyar kadınların
Ya nefreti öldürecek seni
Ya da kini...

Ey şehir,
Sana esir doğan
Şarkıların notaları
Günlük sayfalarında
Sırra kadem bastı
Ati günlerin tomurcukları için.