Lara

sis sessizliğinden, ateş çemberinden
şimşeklerin başımda dönüp dolaştığı
kabusların etrafımı sardığı zaman
bir seni gördüm başkasını görmedim yanımda lara

çektiğimiz cefalar bir aşk uğruna
geri teptik tüm umut cilvelerini
bile bile yenik düştük dermansız dertlere
usanmadık bir an çektiklerimizden
yeter de demedik acı ve gama
beraber dikenli yollarda
iki büklüm olduk

şimdi bu ne hüzün
bu ne veda ?anlat
suskunluğu hapset zindanlara
dilini çöz tutkulu sevimsizliklerden
konuş lara

hayat sokakları berbat kokuyor
gözlerim de hala seninle olma hissi var
yaşamak varsa o da seninle yaşanır
gerisi boş ve anlamsız
gerisi geçici
ıssız bir zaman
anlamsız bir karakalem çalışması gibidir
senden başka her şey lara

hiç bakmadım solan güllere
ben yabancısıyım sensiz akşamların
yabancısıyım hayatın
ben sana alışığım
ben sana tutkun

yüreğimi çıkarıverdim yoluna serdim
seyrettim aşk tümseğinde güzelliğini
hayallerime seni koyuverdim eylül akşamı
tozpembe hülyaları terk ettim senin için lara

sarıldım seninle olma umutlarıma
sarıldım ceylan gözlerine
kaybedecekmiş gibi
yapıştım eteklerine

ihanet, pusu, zincirleri geçtim
zindanın ışığında sana bu şiiri yazınca tek seni düşündüm
gerisini bıraktım
gerisini yaktım
sensiz bir damla yağmur bile üstüme değmedi
seninle anılarımı yazdım
sana anılarımı yazdım lara

kuytu avutmalarda sessizce
sana hatıralar yazdım
üzülmedim seninle olmayı
cefa çekmeyi
hiç gülmemeyi
sadece senin için seçtim lara