Laze

İnan ki, Laze!
Belki;
Ben daha doğmadan önceydi.
Kirpiklerimin ucunda
Kara kalem duyguların
Sana dair çizgileri vardı.
Siyah beyaz renklerle bezeli
Bir rüya görüyordum.
Ağlamaklı bir çocuk gibi
Seninle dolu hücremde
Bir gölge gibi dimdik
Boşluğu örüyordum.
Ahh... Bir bilsen Laze!

Seni;
Hiç görmediğim bir şehrin
Karadeniz caddelerinde
Can çekişirken bulmuştum.
Yaşım henüz on yediydi
Ve... Sen benden hep habersizdin!
Ben, çisil çisil bir yağmur altında
Sessiz, utangaç bir delikanlıydım.
Yakam bağrım açıktı
Sivas'a sevdalıydım,
Ahh... Bir sorsan Laze!

Umudun olmadığı vakitlerde
Umut kadar kaygılı ve ürkektim.
Denizlerinde değil!
Kızılırmak'ta kaybolmuştum.
Yüreğimde senden önce
Ve senden sonrakiler vardı...
Usulca tutup bulutlardan
Yüz üstü taşlara uzanıp,
Gözyaşlarıma boğulmuştum.
Ahh... Bir görsen Laze...

Artık;
Kehribar bir tespihin,
Adım adım maltasındayım.
Bir omuzu düşük,
Utangaç ve bıçkın,
Yılların voltasındayım.
Sırtımda annemin duası,
Hep ayaküstü
Gecenin ortasındayım.
Oysa içime bir çocuk,
İçli içli ağlayan!
İnan... Laze inan ki,
Hıçkırıklarını sadece,
Sadece ben duyuyordum.
Ahh... Bir duysan Laze...