Leblebi Makamı

bir şarkı çalıyor ağzında
üşüdüğün besbelli
leblebi makamında

pencere kenarında açan tebessümün adını
menekşe koyuyoruz beraber
öpüşmek desem eflatun kıvamında
utandırmadık desem
yanaklarımızın allığında saklambaç oynayan çocukları

ahh bee

o pencere benim pencerem
benim sevdam senin menekşeni yener
her duvarda asılı bir ömür gibi duran saat
kalp atışı kadar ilerler
kimse kendini yakıştırmaz ölüme
peki ne kadar yaşadın desem
cevap veremez

yine de bir şarkı çalıyor ağzında
öpmeye sana kaldığım yerden başlıyorum
parmak kaldırıyor içim

aklıma gelen ilk sözcük kadar basit her şey
?seni seviyorum'u ilk söyleyen kimse
bana devrediyor kavuğu
keramet leblebi makamında

insan yalnız kaldıkça uzaklaşıyor kendinden
çoğaldıkça yakınlaşıyor kendine
senin ellerin de böyleydi
dokunmak aramızda beşinci mevsimdi
sana kendimden doğru değerdim
bir süre kendim bir sürü senle dolaştım öylece

her şeye rağmen bir şarkı çalıyor
ahh aşk çalgıcıları
bu fasıla kimin derdi yok
ağzında bir bir çatlarken şarkılar

bir var bir yok
seyyar zaman içinde dolaşmışlık bizimkisi

üstü kalsın demeye alıştırma kendini
o gaipten gelen ses hesabı getirdim deyince
üstü kalsın dersen altında kalma diye
veriyorum sana bu aşkı

orda kal gitmeleri kaçırdık biz
sarmaş treninde dolaş vagonundayız
transit bir tutuşmanın hızındayız
korkma sakın yanmak da var

ağzında çalan şarkıya inandım ben
bir şarkı çalıyor ya ağzında

ağzından çaldım
şimdi masal diyorlar