Leila

Sessizce oturuyordu,
Birşeyler vardı sakladıgı.
Kayıp zamanlardan çıkıp gelmişti sanki
Yüzünde bir uzun hüzün, biriktirilen yaşanmamışlıklar
Gitmekle kalmak arası ince bir çizgi...
Sorsan ona herşey ortada
Herşey dedigi yanılgılar yumagı
Kendini tüketiyordu sessizce
Irmagın akışına bırakmıştı
Bata çıka biryerlere varmayı düşünüyordu
Ama çoşkun akan ırmak
Rotasını kendi belirler, su yatagını bulur.
Yoksa kendini su ilemi kıyaslıyordu?
A benim şaşkın serçem, yüregi nakışlım
Düştügün ırmakta şansa bırakılmaz hayat
Hele hayırlısı deyip çıkmak yola bize yakışmaz...
Sokaga çık, şehre karış
Ne durursun köşende?
Parklarda umudu anlat umutsuz çocuklara,
Şarkılar söyle yansıt kendinden yansıyanları
Umudu yenile.
Kırmızı ile yeşil arasında ki
Uzun ve dolu hayatı ve sevdayı anlat.
Anlat ki ulu orta satılırken bedenler
Pazara çıkartılırken sevdalar.
Onur aglarken köşebaşlarında
Direnci anlat;
Haykır gökyüzüne, kaldır başını.
Bak kırlangıçlar pike yapıyor
Senin gögünde
Hayata ve sevdaya dair...
AHMET İNCİ