Leke

Onlar kıskançlığın kokusunu sürünürler

İrili ufaklı zehirli dişlerini göstererek
Eğreti tebessümlerinde saklarlar
Paslı yüreklerinin fesatlığını

Sandığımız kişiliklerinin yanılmışlığında
Yanık kokusu dökülür dillerinden
Küflü karanlıklar içinde
Yürek derinliklerinde talandır gıybet
Kalpleri dört numara miyop

Onlar hasetliğin libasını bürünürler

Paçalarına yapışırken yalan
Çözülmez düğümlerle atarlar çelme
İsraftır kullanıldıkları kelimeler
Can acıtıcı dikendir sözleri
Silinmez leke bırakırlar

Puslu bir ucubedir bakışları
Şeytana bulaşmıştır sağırlıkları
Nefes değildir üfledikleri
Zehir zıkkım buz kesiği

Onlar sinsiliği saman altından yürütürler

Tırnaklarını çıkarırken çirkince
Simsiyahtır yüzleri
Küçücüktür yürekleri
Kımıl kımıl kurttur susmaları
Duramazlar, susamazlar

Ne çok insan var köşe başlarında
Utanmaya edepleri yetmeyen
Hep üşüyen
Hep üşüten
Gözbebeklerinde yalan büyüten

Ne çok insancıklar var
Ne çok...