Leyal

tekmil birden üstüne sus
konuş içinden akanları, ırmakların derin çukurlarına
yanına kalmasın hiçbir şey, benden yana
yankın sadece kendine olsun,
dur sakın karıştırma asi dalgalarını isyanlarına
dur ki parmaklarım dolaşmasın yarınlarına

uzaklaşan bir güz görüyorum kışa girerken
sineme konan kar taneleri gibi hakikat
yeksanı kırılgan bir vazo gibi bereket
çipil çipil yağıyor efkarım
iliklerime kadar ihtimal doluyorum

efil efil tiradı yoksun
sığ hecelerin fitili yanmış kınısı gibisin bazen
caiz değil biliyorum seni anmak
öyleyse, an sen beni
aklına geldiğinde için kıpırtasın
sen an beni
unutmamanı diliyorum ömründen, kaderden
unutma ömrüm beni
leyal olsa da hayatın merdivenleri

nemli mehtabın gözlerinde
zahma gamlar duruyor
ahir zaman nifakları giriyor gülüşlerine
ki görebilmek nadide
ki görebilmek beyhude
olur ki düşüyor düşlerin kimi zaman
bilmek de yeter
hasbıhal hissetmek bile güzel

lakin rivayet o ki
bezgin çöllerin kızgın kumusun sen
ulanan kelimeler duyduğunda olmaz der,
uzaklaşırsın başka cümlelerden

uzaklaş
duyma bu doğanın ritimlerini
avaze ellerim de yolak şehrin izlerini

gri sabahlardan tafralı çıkan
marifetli ezel
beni de götürüyor senden uzaklara

kaybolursam bul beni
an beni
dile
hisset

iğfal, hırçın kasidelere kalmasın beni anlatmaların
şimdi düşün
ben yokken bile
hatırla
unutma
sev, an, bul, hiç bırakma beni
tıpkı benim bırakmadığım gibi...



HAZİRAN 2012