Leyl-i Mavi

kuş sürüsü ufkun çizgisini kanatan

kafiyeli bir şiir olup göçüyor kağıttan

göğe

okuyun yasaklanmadan

suyun hecesini içmeye yeltenen kız böcekleri

düşün ki dünyanın bütün denizleri

bir damlanın içinde

düşlerine bakıp çıkacakken

koybolursun derinde

yüzünün duvarına ördüğüm

çiçeklerin adını sayıklamasından

kelebeğin bir günlük ölüm duasından geçtim

çekerim çileyi

düğümlerim bastığın çimene

çünkü aklına ne gelirse basılır kalbe

aşk için kaç kere ölür dirilir insan

bilmiyorlar güzelliğin yalnızlık olduğunu

düpedüz ağladığımız

karanlık sinemalarda saklanan

kınalı saçlarımın savurduğu nazlı rüzgar durulur

ılgıt ılgıt onulmazların türküsünde

tütün lekesi değil yüzündeki sarı

gerçeğin hüzünlü süsü

buğulu camlara kendimi çiziyorum sonra

kurşundan kolye günler boynuma asılı

her darbesinde elimin, ısıtıyorum

ıslanmış ayaklarını annemin

beni tek anlayan,

sevda saçmasıyla vurulduk

alnımızın sütunlarında keder

sürmanşet