Leylak Kokusu Dolu Sevmek

Ellerimde acısı bitmeyen onlarca yara
Kel başımda bir dolu sevdayla
Kırmızı kanatlarında Anka kuşunun
Hasret dalıyım, rüzgarın göz bebeğine değdirilmiş
Tam filizlendi derken ruhumun çiçekleri
Yine bir kasırga aldı götürdü sevdiklerimi

Ayaklarımın tabanlarına bile aşk iliştirdim
Yürüdüğüm tüm yollar leylak kokusunda bir orman gibi
Bembeyaz bulutların kucağında uyurken
Karla kaplı bir bankın üzerinde buldum kendimi
Tanımasam kalbimi, uçmuş konmuş bir yere derdim
Kanadım kırıldığından beri ben hiç güneşi görmedim

Bu çılgın telaş ve ağırlığı gecenin
Öldürecek sesimi ve çıkmayacak ruhum sevdiğini aramaya
Ah, denizler bu kadar dalgalı
Kuşlar sevdalı
Ama yüreğim solgun
Yüreğim yorgun, yaralı

Ağlamak bu kadar mı çaresizce
Ve güneş vurmuyorken pencerene
Işık bu kadar mı uzak çehrene
Söylesene sevgilim, yüreğimde yangın ile
Nasıl çiçekler takarım kirpiklerine
Dokunamazken ellerine
Sevinebilir miyim sevdiğime...