Leyla'sız Mecnun

Sevmemeye başladım zamanla;

Yağmur yağınca eve kaçtım,

Kar yağdı çıkmadım sokaklara.

Bahar gelince kapattım pencereleri.

Mevsimleri unuttum önce, günleri şaşırdım.

Aynalara baktım sonra,

Baktım düşündüm kim olduğumu.

Sakallarım uzadı, saçlarım yağlandı,

Şarkıları açmadım, şiirleri okumadım.

Tozlandı raflarda kitaplar,

Filmlere inanmaktan vazgeçtim.

Küstüm, ilk önce kendime,

Daha sonra dünyaya gelişime.

Amaçsızlığıma küstüm,

Geçmişime, kadınlarıma, yazdıklarıma;

Ülkeme, hükümete, sonra tarihe de küstüm.

Herkesi ve her şeyi attım içimden,

Baktım, bana bir ben kalmadı.

Ölüm fermanımı verdim,

Yüksek çatılarda dolaştım durdum.

Annemin kızacağı işlere bulaştım.

Kurşunlar geçti burnumun ucundan,

Yaşamak istemediğim için vurulmadım.

Kürek kürek toprak attım dostumun mezarına.

Ölümler gördüm, ağıtlar duydum akıllanmadım.

Kulak kabarttım müezzinlerin sesine,

Şeytanlar ceplerime dek saklanmışlardı,

Duaları erteledim, kalbimi zehirledim.

Unuttum bir mucizenin güzelliğini,

Daha sonra beklemeyi de bıraktım.

Ne bir Hızır geldi, ne de anlamlı rüyalar gördüm.

Her gün dünden ağır oldu. Kurtulamadım.

Nasihatlere sağır oldum;

Öyle olmaz Halis, böyle olur,

Öyle olmaz Halis,

Öyle olmaz...

Ney neden ve nasıl olur hiç anlamadım.

Duracak bir yerim olmadı,

Bulmadım, bulamadım.

Kaybolmayı seçtim, kimsesiz olmayı,

Beğendim aynaya bakınca kendimi görmemeyi.

İçsesimi susturdum, duymadım altıncı yaşımı.

Kendimle baş başa kalmamak için,

Sızana dek girmedim yataklara.

Kuşlara bakmadım, kedilere elimi sürmedim,

Gülümseyen kız çocuklarının yüzüne bile,

Kaşlarımı çatarak baktım.

Yoruldum nihayet bu sevgisizlikten!..

Uzandım çamurlu bir arsaya sonunda,

Yoruldum bu hiçliği yaşamaktan.

Ağladım, başka bir benin gözlerinden,

Neden ağladığımı sordum sokaktan geçenlere.

Neden ağladım ben ey hiç olamayanlar?

Neden aktı gözümden sıcacık yaşlar?

Oysa bir hikayem yok, bir davam yok dünyada,

Yanacak bir canım bile kalmamışken,

Neden ağladım bütün yıkıklar gibi?..

Nihayet bir yalan buldum kendime;

Sizin için ağladım, sizin için,

Ağlayacak bir ben bulamadım.

Hem yok olamadığım için,

Hem var olamadığım için,

Ağladım.

Kimsesizliğime.