Leyli Karanfil

I
Tan yerinden bahsi geçen gün
Bahiste ışığını kaybetmiş gece
Nesine şiir
Ölümüne

II
Sen sevgili aydınlığım
Uyu güneşin rahminde
Kavmim sana kelimeler büyütsün

Bakıyorum
Yokluğun çok erken
Ilık akşamların üstü başı ay ışığı
Ömrümü geçip odaya kapanıyor
Bir kitabın sayfaları
Biraz parafin seriyorum ipe
Biraz hayal kırığı

Sessizlik ve ben asaleten
El yapımı geceler saklıyoruz bu şehre
Sonumuz leyli güneşe


III
Ateşin kavlini öpmüş hiçliğe sözüm
Boşluğa tutturulmuş yıldıza
Elmacık iki tümseğe takılıp
Gözümden düşüyor dünya


Göbek bağından tutsak
İnceldiği maviden kopmayacak fikirler

Var oluşum yok oluşuma ak

Ki sen hükmü sabit gel bana
Bir daha rast gel sür daha

Olur ya garip dilekler paradoksu
Hayat zaman takası bu
Kadranı akrep
Kanatları yelkovan kuşlarından
Kollarım açık ara
Kollarım kıtlık kıran
Sana zaman arz ediyorum


Gel bana sonsuz alkışlarla
Boşluğu soldan say
Gör eceli bak iyi kötü çirkin


Seni sevmek
?'elim sende hayat'' demekti
Özgürlüktü
Dili bitmesin


IV
Bakıyorum yokluğuna geçerken


Gökyüzüne yağmur ekmiş gözlerin
Toprağın saçlarında çiçekler
Kökten baharlara ısmarladığın o şehir
Başka bir cennette

Burası dünya
Mekanım şiir


İhtimal düşe yazabilir
Ellerim arada bir şair
Ellerim umuda zamir
Bir şarkı bil fiil


Gülümse sen yeryüzüne taşında


Yanağımda bir ben kaldı aşk
Bir de benden sana leyli karanfil