Leylim

Sanki ,dalgalar zamanla yenişiyor,
biri gidiyor, diğeri geliyor,
arkalarında ki rüzgara sadıklar,
su yıkıyor kendini, ya sen?
Aynadaki sadece bir cam,
yüzün sende ,
kaltak vakitlere,
saatleri kuranlara koşan kim ?
Çaldılar içimde büyüttüğüm çocukluğumu,
kulağımın arkasında elim ,
bir o kaldı desem..
Mazeretlidir ihanet,
hükumetler kadar fahişedir bazen..
İnsan alışıktır yönetilmeye,
Yönetildiğim kadar insanım der zaten..
Öyle alışmış besbelli..
Oysa,
Başkaları gibi olmadan yaşamaktır erdem,
bir resimde belkide de bir şiir de,
yakalarsın belki beni..
Yakalamasanda olur hani,
sen bilirsin papatyam..
Fakat ,
biat etmeden yaşadım,
sana yada bir başkasına,
insanoğlu insandayım yani..
Her neyse güzelim,
olmazı olduramam ,
miraca çıkan ben değilim,
felsefenin ne yeri nede vakti,
soğuk suyun var mı ?
Bilirsin,
Katıksız severim bir gökkuşağı renginde,
Doyar karnım bir tas, bir tabakta,
aşa haram katmadan da yaşanır güzelim..
Yar dediysek kadına ,
kadınımdır da ondan,
ötesini aralama..
Yoldaşım ol ,ver elini bana dediysem ,
Ömrümü bölmüşüm yarım elma misali sana,
ondandır leylim..