Leylim Le Yar

Ah!..
Leylim le yar...
Aşkın hançeri kalbimi
Deler deler durur yar.
Kalbimden akan kanlar
Gözyaşım olmuş,
İçten içe akar/da
Günden güne eritir beni yar.

Ah!..
Leylim le yar...
Gökkubbenin altında açtım ellerimi semaya,
Nidalarım yükseldi arşa;
Seni istedim,
Seni dilendim,
Sana seslendim.
Duymadın beni yar duymadın,
Nidalarım yedi âlemi dolaştı sanki,
Tekrar tekrar kulaklarımda çınladı,
Çınladı da herkes duydu,
Bir sen duymadın!..
Sen!

Ah!..
Leylim le yar...
Kaç mevsim geldi geçti;
Günler ayları,aylar yılları,
Kovaladı durdu.
Ömürden nice sayfalar uçup gitti,
Yedi verenler sürgün verdi;
Kaç kez açtılar, kaç kez soldular...
Sayamadım.
Takvimlerden kopardığım yapraklar,
Bir yığın oldu;
Atamadım;..
Biriktirdim sandığım da.
Her birine bir renk adı koydum;
Renkler tükendi, ben tükendim...
Umutlarım tükendi,
Sevdam tükenmedi...
Sana tutkum tükenmedi.


Ah!..
Leylim le yar...
Artık renksiz bir dünyadayım...
Eski filmler gibi siyah beyazlara,
Takılı kaldım;
Nostaljik karelerdeyim şimdi,
Sana kavuşamıyorum...
Şizofrenik sanrılarla yaşıyorum seni...
Hayatımı seninle yaşıyorum.
Sona yaklaştım şimdi.

Ah!..
Leylim le yar...
Ölüm belki de kavuşmaktır.

04.07.2009
Bornova/İZMİR
Nesrin NAZ(Karaduman)