Lirik Kırmızısı

I

bir sabah;
fidan boylu
sıkı ağızlı
açık sözlü
seyahatten arda kalan adamdım.

gönlüme hercaî dem salmıştı deniz...

niyetimin kâfiyesinde amel
vurgunum vapurlardan bîhaber
niçin bilmem
ellerim titrer
boğazım çetin sancı
insana doğduğu yer
nasıl böyle yabancı?

II

çözülür yumağından keder
ben giderim
kalbimin kırıklarında tüm şehirler
ayrılıkları besler
ben gelirim
gitmiş olursun çoktan
sere serpe peşine düşer 'dirim'

ağlıyorum bak
devriliyor beraber çektiğimiz sancak
kayboluyor epik kalabalık yüzünde
gözlerin film şeridi; sokaklarda renk-renk
ve boşalıyor parmaklarımdan bu lirik gelenek

III

yanağımda buğusunu bozmadığım cam
merhaba körpe dostum!
serildim güpegündüz
ki geceden mayhoştum
hasret;
soluğuyla sevdâ teknesini deviren imbat
imdat diyorum, imdat!

şimdi hâtıralarda saklı kalacak visâldeki heyecan
elveda İstanbul...
elveda Cânan...




Şubat 2010