Lisanım Ilk Sevdasına Gebe Hecelerde

bir seni benden gayrısına düşüren şehri
birde son acemiliğimle sana yazdığım şiiri
yüreğimde hicran ile hatırlarım sen gibi
şu gönlümün hasretisin gittiğin günden
gönlümün acılara fermanı
düşer iken maziye sensizliğin bir cuması

sevdandı gözlerime bir tebessümün tadıyla yazılan
kalbim bir başka atıyor sensizlikte
bir başka yanıyor umutsuz
gülüyorum bazı ama yitik bir ağıttan farksız
düşüyorum sensizliğin hasretine
derman edemiyor aynada gördüğüm o yabancı
şiirleri yüreğine
demiştinki yetmez o yeşil gözlerin
o öğretmen maaşın

sene ikibin bilmem kaç
lisanım ilk sevdasına gebe hecelerde
şu son hasretinden habersiz gecelerde

öğretmenlik mukaddes bir meslek
tarih anlatmak bana her heyecanımdan biri
bıraktım sensizliği kadere mesleğimle beraber
yüreğime terkettim acıları
bana vahap hoca denmiyor artık vahap deniyor

son gülüşünü inadıma sakladığım gönlümde
sebebim olacak bir tenhada bu sevdam
üzerime bir gazete örtülecek belki
kimliğim aranacak üstümde
bulunamayacak kimsesizlerin yanına gömülmek için
doyamadığımın sebebiyle bir cumada